Eindelijk internet... en natuurlijk nieuws!

Dag 1 en 2

Het is al bijna 3 dagen geleden dat wij het mooie Scherpenzeel verlaten hebben, het voelt al wel als een week. Je krijgt hier zoveel nieuwe indrukken en er is ondertussen al zoveel gebeurd. De eerste dag reizen was voor veel mensen taai, het was wennen om zo lang stil te zitten en alleen maar snelweg te zien. Na ongeveer 10 uur rijden kwamen we in Melk aan. Een heel mooi en rustig stadje. Hier hebben we niet heel veel van gezien omdat we allemaal vroeg ons bed indoken en de volgende morgen vroeg vertrokken.
De tweede reisdag ging voor het gevoel al veel sneller. Je was nu echt op weg naar het doel van deze reis, Oekraïne. Het ging allemaal heel vlot totdat we bij de grens van Hongarije kwamen. Hier stond een lange file voor de controlepoortjes. En nee, niet omdat het zo druk was. Puur omdat de mensen hier te lui zijn om door te werken en je graag laten wachten! Na ongeveer 1,5 uur waren we de Hongaarse grens over, waar je dan in het niemandsland terecht komt. Jorrit ging nog hier nog heel leuk de grens opzoeken, maar kon hem niet vinden… Na 500 meter niemandsland kom je bij de volgende grenspost terecht, nu om Oekraïne in te gaan. Hier waren ze nog veel langzamer en strenger met de controle. De hele auto werd onderzocht met een zaklampje en een drugshond kwam ook nog even langs snuffelen. Na ruim 3 uur waren we eindelijk met z’n allen de grens over.
Je merkte gelijk dat je buiten de westerse wereld was. De wegen waren verschrikkelijk slecht, overal reden de oudste barrels rond en er was bijna nergens straatverlichting.
Na 20 minuten te hebben gereden kwamen we bij de plaats van bestemming aan. Hier werden we met open armen ontvangen door ‘mama Madouska’ en Julia. Ze vertelden ons dat er een bruiloft aan de gang was en dat we van harte welkom waren. En daar hadden ze gelijk in! Er was meer dan genoeg eten en ook de wodka’s werden aangeboden. Ook was er genoeg aandacht voor het Hollandse schoon. De dames werden steeds door de Oekraïense jongeren de dansvloer opgesleurd en ook de jongens hadden het ook goed naar hun zin met de Oekraïense dames. Ook de leiding zei geen nee tegen een glaasje en een dansje… Na een lange en gezellige nacht ging iedereen met zijn gastgezin mee naar huis en hebben we heerlijk geslapen.

Dag 3

Na een korte nacht moest iedereen er rond 8 uur uit.. Gelukkig werd er bij onze gastgezinnen goed voor ons gezorgd en werden we helemaal volgestopt met taartjes, vlees, brood, kalkoen en veel vet eten.. Hmmmmm, heerlijk zo’n ontbijt… Daarna gingen we met z’n allen naar de kerk. Hier was het bloedheet en er was ook niks van te begrijpen. Dan weer een lekkere lunch (doema, rijst in druivenbladeren en een smakeloze bouillon). De pakken sultana gaan opeens opvallend hard… Hierna bezochten we een zigeuner kerkdienst. Deze was in een heel klein en laag gebouwtje, verschillende mannen konden niet eens recht op staan, en er pasten maximaal 25 mensen in. Deze dienst was al beter dan die van vanmorgen. Ook hebben we nog ‘Als een hert dat verlangt naar water’ voor deze mensen gezongen.
Na de kerkdienst reden we met z’n allen richting de rivier. Dit was zo’n oud hobbelweggetje dat onze auto’s het amper aankonden, maar het was zeker de moeite waard! We hebben heerlijk in de rivier gezwommen en gezellig met z’n allen gebarbecued. Dit gebeurde op Oekraïense wijze. Een stok met aan de punt een blok varkensvet werd boven het vuur gehouden en daarna aan het brood afgeveegd. Zo kreeg het brood een vettig smaakje en konden we het nog beleggen met komkommer, tomaat en hele pittige peper! Verder was Wouter-Jan vandaag de sjaak. Hij is wel 22 keer gestoken!

Dag 4

Gisteravond hebben we het natuurgeweld van Oekraïne meegemaakt. Veel onweer en regen, maar vanaf het balkon van ‘mama Madouska’ was het prachtig om te zien. We waren al gewaarschuwd voor het uitvallen van de stroom en dit bleek uit eindelijk ook het geval. We wisten niet hoe lang het zou duren. Het kan hier namelijk dagen duren voordat alles weer aan de gang is. Na 2 uur deed gelukkig alles het weer! Iedereen kon veilig naar bed!
Vanmorgen deed Babet haar ogen open en alle dames stonden ’s morgens vroeg voor haar te zingen, want het is haar verjaardag! Bij het ontbijt (heerlijk brood, eieren, tomaten, lever en heerlijke toetjes) kreeg zij de felicitaties van de ‘mama Madouska’ en haar familie. Uiteindelijk kwamen de jongens en weer werd uit volle borst gezongen. Een leuke opening van deze dag. Vandaag was de dag dat wij aan het werk gingen! We gingen naar de middelbare school van Vary waar we eerst toegesproken werden en ons de taken werden uitgelegd. Één groep ging aan de slag met de tuin en de ander met het schilderwerk in de school. We vroegen ons wel af wat het nut van dit werk nou was. De tuin is wel opgeknapt, maar volgende week staat er net zoveel onkruid. Het schilderwerk bestond uit het schilderen van borden en een raster voor de ramen. Natuurlijk is het wel zo dat we deze mensen een handje helpen, maar een aantal van ons had het gevoel dat ze niet deden waar ze voor gekomen waren en hadden verwacht dat we echt een school zouden opbouwen. ’s Middag hebben we in de school geluncht. Een hoop vrouwen waren voor ons aan het koken. Eerst kregen we soep en daarna een soort macaroni. Voor het eerst deze dagen hoorden we weinig klachten aan de tafel en iedereen genoot van het eten. Het was dan ook bunkeren voor de meesten, want wanneer krijg je weer zoiets lekkers op tafel? Na het eten gingen we weer aan het werk, maar dat was snel klaar. Aan de tuin hoefde niet veel meer te gebeuren en de man die ons met de tuin hielp had er zelf ook niet veel zin meer in. Bij het schilderwerk bleven we doorgaan totdat de verf op was en tja.. dat was al erg snel. We kregen dan ook niet alles af. De jongens hebben na het harde werken een potje gevoetbald met de Oekraïense jongens en gewonnen met 6-0! Wat erg typisch was, was dat Lajos, de directeur van de school, niet wist wat de hoofdstad van Nederland was, maar wel wie Van Basten was en hij kon nog meer Nederlandse voetballers opnoemen. Om 4 uur hadden we afgesproken bij ‘mama Madouska’ en we gaan zo aan het eten beginnen! De vrouwen uit Oekraïne staan met zijn vijven in de keuken, dus dat wordt weer veel eten voor ons!

Voor betere indrukken, bekijk de veelzeggende foto’s op de site!

http://picasaweb.google.com/117274064940061689667/FotoalbumOekraine?authkey=Gv1sRgCPXr4vna3sfJ0gE&feat=directlink

Vanavond gaan we samen zingen, bidden, luisteren naar elkaar en naar ‘mama Madouska'. Zij zal ons iets vertellen over wat haar drijfveer is het werk hier te doen voor gipsy's.

Dinsdag zijn we bezig met de voorbereidingen voor woensdag. Woensdag is er een activiteitendag voor de kinderen.

Donderdag gaan we de omgeving in. Dan brengen we waarschijnlijk ook een bezoek aan Navybereg.

Hierover later meer......

Liefs,
Ons